O PARAFIALNYM ODDZIALE  NA STRONIE GŁÓWNEJ: POMOCNICY MATKI KOŚCIOŁA

Sługa Boży, Stefan Kardynał Wyszyński, Prymas Polski (1901-1981)

 Urodził się 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli nad Bugiem. 3 sierpnia 1924 roku przyjął święcenia kapłańskie w katedrze we Włocławku; Prymicyjną Mszę Świętą sprawował na Jasnej Górze. Po roku pracy we Włocławku podjął studia na KUL-u i na podstawie pracy: Prawa Kościoła do szkoły, uzyskał stopień doktora.
Następnie udał się w podróż naukową po krajach Europy Zachodniej; Interesował się szczególnie Akcją Katolicką i działalnością chrześcijańskich związków zawodowych. Po powrocie do kraju został wykładowcą nauk społecznych w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, a także redaktorem miesięcznika „Ateneum Kapłańskie”. Jednocześnie prowadził intensywną działalność społeczną wśród robotników Włocławka. Wykładał na Uniwersytecie Robotniczym; działał w Chrześcijańskich Związkach Zawodowych.
Podczas wojny był imiennie poszukiwany przez Niemców. Na polecenie błogosławionego biskupa Michała Kozala opuścił Włocławek.
W czasie Powstania Warszawskiego pełnił obowiązki kapelana zakładu dla ociemniałych w Łaskach oraz grupy „Kampinos” AK, ps. Radwan III
Po zakończeniu działań wojennych ks. Stefan Wyszyński wrócił do Włocławka i zaczął organizować Seminarium Duchowne. Podjął też obowiązki redaktora „Ładu Bożego”.
W 1946 roku Ojciec Święty Pius XII mianował księdza Stefana Wyszyńskiego biskupem ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakry biskupiej udzielił mu na Jasnej Górze 12 maja 1946 toku August kardynał Hlond, Prymas Polski. Po śmierci kardynała Augusta Hlonda został arcybiskupem Gniezna i Warszawy, Prymasem Polski. Z wielką roztropnością i odwagą bronił praw wierzącego Narodu. W sytuacji narastającego prześladowania Kościoła przez władze komunistyczne, z inicjatywy Prymasa Wyszyńskiego, przedstawiciele Episkopatu i Władz państwowych podpisali w 1950 roku „Porozumienie”.
Na konsystorzu w dniu 12 stycznia 1953 roku został wyniesiony do godności kardynalskiej.
W kraju nasilał się terror i bezwzględna walka z Kościołem. 9 lutego Rada Państwa wydaje dekret o obsadzaniu duchownych stanowisk kościelnych.
W odpowiedzi na to, Konferencja Episkopatu Polski w Krakowie uchwala memoriał, który 21 maja 1953 roku Ksiądz Prymas wysyła do Bolesława Bieruta ze słynnym stwierdzeniem: Rzeczy Bożych na ołtarzach cesarza składać nam nie wolno. Non Possumus!”
25 września 1953 roku Ksiądz Prymas został aresztowany i wywieziony z Warszawy. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku oraz w Komańczy. 16 maja 1956 roku napisał tekst odnowionych Ślubów królewskich, które zostały uroczyście złożone na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 roku, jako Jasnogórski Śluby Narodu.
26 października 1956 roku Stefan kardynał Wyszyński został uwolniony i wrócił do Warszawy.
W latach 1957-1965 kierował Wielką Nowenną przed jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. W 1957 roku rozpoczęto się nawiedzenie parafii przez wierną kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Na głównych uroczystościach milenijnych, 3 maja 1966 roku, pomimo licznych przeciwności u stóp Jasnej Góry stanęła ponad milionowa rzesza pielgrzymów. Prymas Polski wraz z arcybiskupem Krakowa – Karolem Wojtyłą i całym Episkopatem złożyli wiekopomny Milenijny akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi Matki Kościoła za wolność Kościoła Chrystusowego.
Uroczystości milenijne stały się początkiem moralnego zwycięstwa nad komunizmem, przełamały w społeczeństwie polskim „barierę strachu”.
W latach sześćdziesiątych Ksiądz Prymas czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. Na ręce papieża Pawła VI złożył memoriał Episkopatu Polski z prośbą o ogłoszenie Maryi Matką Kościoła. Ojciec Święty uczynił to na zakończenie III sesji Soboru – 21 listopada 1964 roku.
W listopadzie 1965 roku wspólnie z polskimi Ojcami soborowymi Prymas Polski skierował Orędzie biskupów polskich do ich niemieckich braci.
16 października 1978 roku na Stolicę Piotrową został wybrany Polak, kardynał Karol Wojtyła.
W czerwcu 1979 roku Prymas Tysiąclecia przyjął w Ojczyźnie widzialną Głowę Kościoła – Ojca Świętego Jana Pawła II, Papieża z rodu Polaków.
W okresie rodzącej się „Solidarności”, Kardynał Stefan Wyszyński pozostawał ośrodkiem równowagi i pokoju społecznego.
Gdy 13 maja 1981 roku na Placu Świętego Piotra dokonano zamachu na Ojca Świętego Jana Pawła II, śmiertelnie chory Ksiądz Prymas wezwał wszystkich, do modlitwy błagalnej w intencji Papieża.
Kardynał Stefan Wyszyński odszedł do Boga 28 maja 1981 roku w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. 31 maja 1981 roku odbył się jego pogrzeb, wyrażający szacunek i cześć dla Prymasa Tysiąclecia, którego nazwano Ojcem Narodu.
W 1989 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Stefana kardynała Wyszyńskiego.
Tajemnica Prymasa Tysiąclecia
Kardynał Wyszyński postawił wszystko na Maryję i dzięki temu uratował wolność Kościoła w Polsce i ducha Narodu. Jako niewolnik Maryi żył oddaniem na co dzień i tą drogą prowadził Kościół w Polsce.
AKT OSOBISTEGO ODDANIA SIĘ MATCE NAJŚWIĘTSZEJ. (Ułożony w Stoczku)
Święta Maryjo, Bogurodzico Dziewico, obieram sobie dzisiaj Ciebie za Panią, Orędowniczkę, Patronkę, Opiekunkę i Matkę moją.
Postanawiam sobie mocno i przyrzekam, że Cię nigdy nie opuszczę, nie powiem i nie uczynię nic przeciwko Tobie. Nie pozwolę nigdy, aby inni cokolwiek czynili, co uwłaczałoby czci Twojej.
Błagam Cię, przyjmij mnie na zawsze za sługę i dziecko swoje. Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach duszy i ciała oraz w pracy kapłańskiej dla innych.
Oddaję się Tobie, Maryjo, całkowicie w niewolę, a jako Twój niewolnik poświęcam Ci ciało i duszę moją, dobra wewnętrzne i zewnętrzne, nawet wartość dobrych uczynków moich, zarówno przeszłych jak obecnych i przyszłych, pozostawiając Ci całkowite i zupełne prawo rozporządzania mną i wszystkim bez wyjątku, co do mnie należy, według Twego upodobania, ku większej Chwale Boga, w czasie i w wieczności.
Pragnę przez Ciebie, z Tobą, w Tobie i dla Ciebie stać się niewolnikiem całkowitym. Syna Twojego, któremu Ty, o Matko, oddaj mnie w niewolę, jak ja Tobie oddałem się w niewolę.
Wszystko, cokolwiek czynić będę, przez Twoje Ręce Niepokalane, Pośredniczko łask wszelkich, oddaję ku chwale Trójcy Świętej – Soli Deo!
Maryjo Jasnogórska, nie opuszczaj mnie w pracy codziennej i okaż swe czyste Oblicze w godzinę śmierci mojej. Amen.
Stoczek, 8 grudnia 1953 r.