Wiadomości ogólne

     Cierpienie przyszło na świat wraz z grzechem pierworodnym. Jest obecne wszędzie. Wszyscy mniej lub więcej cierpimy w naszym życiu na ziemi. Cierpi matka przy urodzeniu dziecka. Cierpi ten, kto kocha i nienawidzi. Cierpi człowiek, który doznaje różnego rodzaju porażek i lękając się konsekwencji swoich czynów.
Cierpienie ma wiele odcieni i nie jest jednakowe dla wszystkich. Inaczej cierpimy my, w miarę zdrowi – a inaczej cierpią zmagający się z chorobą, przykuci do szpitalnego czy domowego łóżka, doświadczający kalectwa, zmagający się z dolegliwościami starości.
Nino Salvaneschi napisał: Nie sądź, że tylko ty tak cierpisz. Ból jest jak łąka, co rozdaje kwiaty wszystkim. Wystarczy jedna róża, aby napełnić zapachem cały ogród.
     Każda choroba jest jakby zwiastunem wieczności, jest przestrogą, że należy być zawsze gotowym na spotkanie z Panem w wieczności. Dlatego Chrystus ustanowił Sakrament Namaszczenia Chorych. Potwierdzają to słowa Pisma św. Wspomina o nim św. Marek (Mk 6,13), a ogłasza go i poleca wiernym św. Jakub: Choruje kto między wami? Niech wezwie kapłanów Kościoła i niechaj się nad nim modlą namaszczając go olejem w imię Pańskie. A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i ulży mu Pan, a jeśli był w grzechach zostaną mu odpuszczone (Jk 5,14—15).
    Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskiwać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty” (Sakramenty chorych – obrzędy).
Sprawowanie tego sakramentu polega na tym, że kapłan po włożeniu rąk na głowę chorego, modli się z wiarą i namaszcza jego czoło i dłonie poświęconym olejem.

   SAKRAMENT CHORYCH MOŻE BYĆ PRZYJMOWANY WIELOKROTNIE – A NIE TYLKO W PRZYPADKACH KRAŃCOWYCH.

   NALEŻY WYSTRZEGAĆ SIĘ ZŁEGO ZWYCZAJU ODKŁADANIA PRZYJĘCIA TEGO SAKRAMENTU.

   TAK JAK POZOSTAŁE SAKRAMENTY – SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH PRZEZNACZONY JEST WYŁĄCZNIE DLA ŻYJĄCYCH. SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM!

   SAKRAMENTU NAMASZCZENIA CHORYCH UDZIELA SIĘ:
– CHORYM, BĘDĄCYM W NIEBEZPIECZEŃSTWIE ŚMIERCI, LUB PRZEWLEKLE CHORYM,
– UDAJĄCYM SIĘ NA OPERACJĘ,
– BĘDĄCYM W PODESZŁYM WIEKU,
– NIEPRZYTOMNYM LUB PSYCHICZNIE CHORYM, JEŚLI MOŻNA PRZYPUSZCZAĆ, ŻE W NORMALNYCH WARUNKACH ŻYCZYŁYBY SOBIE PRZYJĘCIA TEGO SAKRAMENTU,
– W OSTATNIEJ GODZINIE ŻYCIA.

   SAKRAMENT TEN MOŻNA POWTARZAĆ, JEŚLI CHORY PO PRZYJĘCIU NAMASZCZENIA WYZDROWIAŁ I PONOWNIE ZACHOROWAŁ ALBO W CZASIE TRWANIA TEJ SAMEJ CHOROBY NASTĄPIŁO POWAŻNE POGORSZENIE.

Odwiedziny chorych w domach

   W naszej parafii kapłan odwiedza chorych w każdy pierwszy piątek miesiąca, przed Świętami Wielkanocnymi i Bożym Narodzeniem.
Chęć skorzystania z posługi kapłana należy zgłosić odpowiednio wcześniej.

   Obowiązek poproszenia kapłana ciąży na najbliższej rodzinie chorego.

   W nagłych wypadkach, w przypadku ciężkiej choroby, lub do umierającego – kapłana wzywamy jak najszybciej i o każdej porze dnia lub nocy – jest to bowiem sakrament umocnienia.

   Prosząc kapłana do chorego należy powiedzieć czy chory będzie mógł się spowiadać, czy przyjmie Komunię św., kto z domowników przystąpi razem z chorym do Komunii św.

Jak przeżywać ten Sakrament

   Kapłan przywozi ze sobą Komunię św. – wydarzenie to powinno być dla rodziny i bliskich chorego wielkim wydarzeniem – dlatego też należy zachować kilka zasad przyjęcia Pana Jezusa w swoim domu:
1. Przygotować stół, stolik, przykryty białym obrusem. Na stole powinien znajdować się krzyż oraz odpowiednio wcześniej zapalone świece. Gdy chory dodatkowo prosi o Sakrament Namaszczenia Chorych na stole powinna być przygotowana woda święcona, kropidło oraz kawałek waty, aby kapłan mógł wytrzeć z oleju świętego ręce po namaszczeniu chorego. Stół czy też stolik powinien być widoczny dla chorego.
2. Chory powinien być odpowiednio duchowo przygotowany do wizyty – powinien, oczywiście, jeśli to jest możliwe, wcześniej zrobić rachunek sumienia.
3. Wypada przyklęknąć przed Najświętszym Sakramentem i przywitać Pana Jezusa z zapaloną świecą.
4. Na czas spowiedzi chorego należy wyjść z mieszkania.
5. Gdy chory spowiada się, wszyscy domownicy powinni modlić się o dobrą spowiedź chorego.
6. Wszyscy domownicy powinni uczestniczyć w modlitwach Sakramentu Chorych (z wyjątkiem spowiedzi).
7. Gdyby chory miał trudności z przełykaniem (należy o tym wcześniej powiedzieć księdzu) – można choremu podać letnią wodę do popicia (nie herbatę, kompot, czy soczki).
8. Gdyby chory miał odruchy wymiotne – należy o tym poinformować księdza. W takim wypadku chory nie może przyjąć Komunii św. Może to zrobić ktoś z domowników.
9. Po błogosławieństwie wypada odprowadzić księdza do drzwi.

   Obrzęd udzielania Komunii św. chorym i Sakramentu Namaszczenia Chorych wygląda mniej więcej tak: znak krzyża, akt pokutny lub/i spowiedź chorego, odczytanie fragmentu Pisma Św., modlitwa, namaszczenie, Komunia św., błogosławieństwo.
Jeśli udzielony był Wiatyk – błogosławieństwo z udzieleniem odpustu zupełnego.
Wiatyk, to przyjęcie Komunii św. w momencie umierania.

W naszej parafii Sakrament Namaszczenia Chorych udzielany jest poza nagłymi wypadkami w Dzień Chorego – 11 lutego i z okazji rekolekcji wielkopostnych, misji parafialnych.